در محيط اتاق هاي فرار معمولاً از وسايل و تجهيزات مكانيكي، الكترونيكي، ديجيتال، كامپيوتري و … كه در زمان طراحي اتاق فرار بنا به داستان اتاق در نظر گرفته مي شود و صرفاً جهت ايجاد و راه اندازي بازي مورد توجه قرار مي گيرد و بازيكنان در زمان بازي اين تجهيزات را نمي بينند، برخي تجهيزات ديگر وجود دارد كه بازيكنان در طول بازي با آنها در ارتباط هستند، تجهيزاتي همچون، كليد، قفل، خودكار، برگه كاغذ، و باز بنا به نوع و داستان بازي از تجهيزاتي همچون، كتاب، انبردست، گوشي موبايل، ريموت كنترل و هرآنچه كه به ذهن مي رسد بهره گرفته مي شود.

قالباً در اتاق فرار از آنجايي كه بازيكنان همواره در طول بازي ذهن شان درگير حل مسائل گاه پيچيده و گاه ساده مي كنند، لذا در اين زمان همچون دانشمندان عمل مي كنند و وسايل موجود در اتاق فرار را در فضاهاي بسيار عجيب قرار مي دهند، يكي از اين فضاهاي بسيار عجيب كه عمدتاً بازيكنان در زمان بازي براي قرار دادن وسايل و تجهيزات اتاق فرار انتخاب مي كنند، جيبهايشان است، اين بدان معنا نيست كه آنها قصد سرقت و يا ربودن اشياء را دارند، اين امر صرفاً نشأت گرفته از هيجان بازي است و اين امر براي مسئولين اتاق هاي فرار امري شناخته شده و طبيعي است، از اينرو معمولاً پس از خروج بازيكنان ولو آنكه موفقيت آميز و يا فارغ از خروج پيروزمندانه بوده باشد، مسئولين اتاق فرار از بازيكنان سؤالي كاملاً تكراري را مي پرسند و آن اين است كه: دوستان در زمان بازي كه سرگرم حل معماها بوده ايد؛ چيزي را درون جيب هاي مباركتان پنهان نكرده ايد؟ و باز از جانب بازيكنان جوابي آشنا و تكراري به گوش مي خورد، نه ما حواسمون بود همه چيز را در جاي خوش قرار داديم، در اين زمان يكي از بين بازيكنان مثلاً مي گويد: اِ اين چيه تو جيب من؟؟؟ كي اينو گذاشت تو جيب من؟؟؟ آقا/خانم من شرمندم حواسم نبود و در اين زمان همگي با هم خواهند خنديد. در اتاق هاي فرار پيش آمده است كه بازيكنان وسيله اي را با خود برده اند و بعد از مدتي تماس گرفته اند و وسيله را بازگردانده اند.